‘విసుగుతో చచ్చిపోతున్నాను!’ అని చాలా మంది అంటుంటారు. నన్నడిగితే ఎలా అయినా చావవచ్చునేమో కాని విసుగుతో మాత్రం చావ కూడదు అంటాను. మీ చుట్టూ జీవితం ఇంత బ్రహ్మాండంగా పరుగెడుతూ ఉంటే మీకు విసుగెలా వస్తుంది? ఒక్కసారి కళ్ళు పూర్తిగా తెరిచి ఈ సృష్టి మొత్తం తేరిపారా చూసి, ‘ఇంక చూడడానికి ఏమీలేదు’ అని మీరు అనగలిగితే,అప్పుడు విసుగు చెందడాన్నినేను ఒప్పుకుంటాను. కానీ మీ పరిస్థితి అలా లేదు కదా! కనీసం మీ శరీరంలో ఉన్న ఒక్క కణమైనా ఎలా పనిచేస్తోందో మీకు తెలియదు. అటువంటప్పుడు ‘విసుగొస్తోంది, బోరు కొడుతోంది’ అని ఎలా అంటారు? సూర్యుడు రోజూ ఉదయిస్తాడు, మనకిదేమి విసుగ్గా అనిపించదే! మరి మీకు ఇంకొకటేదో విసుగు అనిపిస్తోందంటే మీరు మీ మనసుకి పూర్తిగా బానిస అయిపోయారు అని, మీ మనసు మిమ్మల్ని పూర్తిగా కబళించి వేస్తోంది అని అర్ధం. ఇలాగే కొనసాగితే మీ మనసు మిమ్మల్ని పూర్తిగా పతనం చేస్తుంది. నిజానికి విసుగు మీ మనసుకు సంబంధించినది. ఎందుకంటే నిన్నా, మొన్నా జరిగిన సంఘటనల జ్ఞాపకాలు మీ మనులో మాత్రమే ఉంటాయి. ఈ సృష్టిలో ముందు జరిగిన సంఘటనల జ్ఞాపకాలు ఎక్కడా వ్రాసి ఉండవు. జ్ఞాపకాలు కేవలం మీ జ్ఞాపక శక్తికి, మనసుకి సంబంధించినవి. అలాంటపుడు మీకు కావలిసిందే మీరు సృష్టించుకోవచ్చు కదా? ఎలాగు బాహ్య ప్రపంచాన్ని మీ ఇష్ట ప్రకారం మార్చలేరు, సరిదిద్దలేరు. ఉదాహరణకి మీకు మీ ఆఫీసు నచ్చలేదు, సరే ఇంకో ఆఫీసు వెతుక్కుని మారుతారు. అలాగని మీ కుటుంబం మీకు కావలసినట్లు లేకపోతే కుటుంబాన్ని మార్చలేరు కదా? అలా మార్చలేనప్పుడు అది ఒక అంతులేని సమస్యగా మిగిలిపోతుంది. బయటవాటిని అన్నంటిని ఎల్లకాలం మార్చలేము; అందుకే మార్పు అనేది మీలోనే రావాలి. మీలో పరివర్తన వస్తేనే, మీ చుట్టూ ఉన్నవన్నీ మారే అవకాశముంది. అందుకే మీ మనసుని ఏదోవిధంగా ధ్యానంపై లగ్నం చేస్తే ఈ విసుగనేది ఉండదు. మనసు గత జ్ఞాపకాలపై ఆధారపడి పనిచేస్తోంది కాబట్టే ఈ తిప్పలు. మీ మనసులో నుంచి పుట్టే ఉహలూ, నిన్న మొన్నటి జ్ఞాపకాలూ, వీటితోనే మీ జీవితం నడుస్తుంది. నిన్న జరిగిన జ్ఞాపకాలకు పునర్జీవనమిస్తుంది మనసు. నిన్న జరిగిన సంఘటనలను గుర్తుతెచ్చుకోవడం మళ్ళీ ఆ సంఘటనను జీవించినట్లే కదా? అలా చేసిన పనినే మళ్ళీ మళ్ళీ గుర్తుతెచ్చుకోవడంతొ విసుగు మొదలవుతుంది. మీకు ఎప్పుడూ విసుగొస్తోంది అంటే మీరు జీవితాన్ని పూర్తిగా వృధా చేస్తున్నారు అని అర్థం. మీ ఆలోచనలతో మీరు విసుగు చెందవచ్చేమో కాని మీచుట్టూ జరుగుతున్న జీవితం వల్లనైతే కాదు. ఎందుకంటే జీవితం ఎంతో ఉల్లాసభరితమైనది. ఎన్నో పోగులతో నేసిన వస్త్రంలాంటిది. ఎన్నో కోణాలుండే ఈ జీవితంలో విసుగు అనేది రావడానికి ఆస్కారమే లేదు. జీవితం ఎంత బ్రహ్మాండమైనదంటే ఇది మీ తర్కానికి అందదు, మీ మనసులో ఇమడదు. మీ శక్తిసామర్ధ్యాలన్నీ ఉపయోగించినా, శాయశక్తులా ప్రయత్నించినా, ఎన్ని తంటాలు పడినా మీరు జీవిత ప్రక్రియలను గ్రహించలేరు. మీరు వేయి సంవత్సరాలు జీవించినా కూడా వాటిని గ్రహించలేరు. ఎంత కాలం గడిచినా మీరింకా సంభ్రమాశ్చర్యాలకు గురవుతూనే ఉంటారు. ఇంకా జీవితం మొట్టమొదటి పేజీలోనే ఉంటారు. ఇంకా జీవితం యొక్క మూల సిద్ధాంతాలను గురించే ఆలోచిస్తూ ఉంటారు. ఇది ఎలాగంటే ఒక అంతులేని పొరలున్న ఉల్లికి పొరలెన్ని వొలచినా, ఇంకా పొరలు వస్తూనే ఉంటాయి. అదొక అంతులేని ప్రక్రియ. జీవితం కూడా ఒక అంతులేని ప్రక్రియ. అందుకే ఈసారి మీకు విసుగనిపించినప్పుడు హాయిగా ధ్యానం చేసుకోండి. ఆధ్యాత్మిక మార్గంలో నడవటమంటే మనసు, శరీరం అనే ఈ రెండింటి వలయంలోనే మీ జీవితం గడిపేయకుండా, మీ మనసునీ, శరీరాన్నీఉపయోగించి మీరనుకున్న చోటికి వెళ్ళగలగడం అని అర్ధం. మీ శరీరాన్నీ, మనసునీ కావలసిన విధంగా మలచుకో గలిగితే, అప్పుడిక విసుగు అనే సమస్య ఉత్పన్నం కాదు! ప్రేమాశీస్సులతో, సద్గురు
0 Comments
కృతజ్ఞతాభావం అంటే ఏంటి? మీరు మీ కళ్ళను బాగా తెరిచి మీ చుట్టుపక్కల ఉన్న జీవితాన్ని చూస్తే, మీ జీవితంలో మిగతావాటి ప్రమేయాన్ని మీరు స్పష్టంగా చూస్తే, కృతజ్ఞతాభావం కలగకుండా మానదు. మీ ఎదురుగా పళ్ళెం నిండా ఆహారం ఉందనుకుందాం. ఆ ఆహారం మీ పళ్ళెం ఉండడానికి ఎంతమంది పని చేసుంటారో మీకు తెలుసా ? విత్తనాలు నాటిన రైతు దగ్గరి నుండీ, ఆ భూమి మీద జరిగే ఎన్నో ఘటనలు దాకా, అలాగే కోత కోసేవాడు, దాన్ని అమ్మేవాడు, షాప్ కు తెచ్చేవాడు, దాన్ని అక్కడి నుంచీ కొనేవాడు, ఇలా దీనిలో ఎంతమంది ప్రమేయం ఉందో చూడండి. ‘ నేను దీనికి డబ్బు చెల్లించాను కదా! కాబట్టి, నాకది వచ్చి తీరాల్సిందే’ అని కాకుండా, మీ శ్వాస మొదలుకొని ఆహారం వరకూ, మీ జీవితంలో మీరు ఆస్వాదించే, అనుభూతి చెందే ప్రతీ విషయాన్నీ ఈ విధంగా చూడండి. ఈ మొత్తం వరుస క్రమంలో మనుషులు లేకపోయినా ‘లేదా’ ఉన్నవాళ్ళు చేయాల్సింది చేయకపోయినా, మీరు ఎంత చెల్లించడానికి సిద్ధంగా ఉన్నా, మీకు ఈ వస్తువులు దొరకవు. మీరు కళ్ళు తెరిచి, ఈ గ్రహం, ఈ గ్రహానికి అవతల ఉన్న ప్రతీ ప్రాణి మిమ్మల్ని ఎలా పోషిస్తోందో, మీకు ఎలా సాయపడుతోందో చూడండి. ఇదంతా మీరు చూడగలిగితే, అప్పుడు కృతజ్ఞతాభావాన్ని పెంచుకోవాల్సిన అవసరం ఉండదు. కృతజ్ఞత తెచ్చిపెట్టుకునే ఒక గుణం కాదు. మీకు ఇవ్వబడుతున్న వాటన్నిటినీ చూసి మీరు తబ్బిబ్బైనప్పుడు, మీ నుంచి పెల్లుబుకే భావనే కృతజ్ఞత. అది తెచ్చిపెట్టుకునే గుణమైతే, ఘోరంగా ఉంటుంది. కృతజ్ఞతంటే కేవలం “థాంక్యూ, థాంక్యూ” అని చెప్పడం కాదు. ప్రస్తుతం మీరు జీవించి ఉండటానికీ, క్షేమంగా ఉండటానికి సృష్టిలో ఉన్న ప్రతిదీ తోడ్పడుతున్నాయి. మీరు వాటిని కేవలం ఒక్కసారి గమనించినా, ఆ మనుషల మీదా, ఆ వస్తువుల మీదా కృతజ్ఞతా భావం ఉప్పొంగక మానదు. మీకు వారితో ఎటువంటి సంబంధం లేకపోయినా, మీకు వారు తెలియక పోయినా మీ జీవితంలోని ప్రతి క్షణం వారు మీకు అన్నీ అందిచ్చారు. కాబట్టి, మీరు కళ్ళు తెరిచి మీ చుట్టూ ఉన్న జీవితం ఎలా జరుగుతోందో చూస్తే, మీరు కృతజ్ఞతా భావంతో ఉండకుండా ఎలా ఉంటారు? మీరు మరీ గర్వంతో జీవిస్తూ, ఈ భూమికే రాజునని అనుకుంటే, మీరు ప్రతీదీ కోల్పోతారు. మీరు పూర్తిగా మీ ఆలోచనలలోనే మునిగిపోయి ఉంటే, మీరు మొత్తం జీవన ప్రక్రియనే కోల్పోతారు. అలా కాకుండా, మీరు ఊరికే అలా చూడగలిగితే, కృతజ్ఞతతో ఉప్పొంగిపోతారు. మీరు కృతజ్ఞతతో ఉంటే, మీరు స్వీకరించడానికీ సిద్ధంగా ఉంటారు. మీకు ఎవరిపట్లైనా కృతజ్ఞతా భావం ఉంటే, మీరు వాళ్ళని గౌరవంగా చూస్తారు. మీరు దేన్నైనా గౌరవంగా చూస్తే, మీరు చాలా స్వీకారభావంతో ఉంటారు. మొత్తం యోగా ప్రక్రియ ఉద్దేశ్యమంతా మిమ్మల్ని మీకు కూడా తెలియని ఎన్నో రీతులలో లోతుగా, లోలోతుగా స్వీకారభావంతో ఉండేలా చేయడమే. అదే దాని లక్ష్యం. కాబట్టి, కృతజ్ఞతతో ఉప్పొంగిపోవడం స్వీకార భావంతో ఉండడానికి ఒక మనోహర మార్గం. అది మిమ్మల్ని కొంతవరకు సుముఖంగా ఉంచుతుంది. ఎదో ఒకటి ఇవ్వాలంటే, దాన్ని స్వీకరించడానికి ఎవరో ఒకరు ఉండాలి. ఈ సృష్టిలోని ప్రతీ ఒక్కరూ, ప్రపంచంలో ఉన్న ప్రతీ ఒక్కరూ సంపూర్ణంగా స్వీకారభావంతో ఉంటే, ఒకే ఒక్క క్షణంలో నేను ఈ మొత్తం ప్రపంచానికంతటికీ ముక్తి కలిగించగలను. మా పనిలో అతి క్లిష్టమైన అంశం మనుషుల్ని స్వీకారభావంతో ఉండేలా చేయడమే. వాళ్ళు వారి స్వీకారభావాన్ని పెంపొందించుకుంటే, వాళ్ళకేం కావాలో ఇవ్వడం చాలా సులభం. ఒకతనికి ఆకలిగా ఉంటే, వారిని తినేలా చేయడం కష్టమా ? ఎలాంటి శ్రమా అవసరం లేదు. కానీ అతనిలో ఆకలి పుట్టించాలంటే, అది కష్టమైన పనే! ప్రేమాశీస్సులతో, సద్గురు సాధకుడు :గతంలో తాము లోనైన వేధింపులకు కోపం తెచ్చుకోకుండా మనుషులు ఎలా వ్యవహరించగలరు ? సద్గురు: తామెలా ఉన్నా దానికి కారణం “తమ బాల్యంలో ఎదురైన వేధింపులు” అని మనుషులు సమర్ధించుకో జూస్తారు. ఈ రోజుల్లో ఇదొక వ్యాధిలా మారింది, ఈ సమస్య బృహత్తర పరిమాణాలను సంతరించుకుంది. మీరు చేస్తున్న తప్పుడు పనికి “నువ్వెందుకలా చేసావు?” అని ఎవరైనా సంజాయిషీ అడిగితే, అప్పుడు వారు “నా చిన్నప్పుడు మా నాన్న నాకు ఏం చేసాడో తెలుసా?” అంటారు. ముఖ్యంగా మీ తండ్రి ఒక మూర్ఖుడైనప్పుడు, అతనొక మూర్ఖుడని గ్రహించే సామర్థ్యం మీకు ఉన్నప్పుడు, మీరు మరింత వివేకవంతంగా బ్రతకాలి, అంతే కదా? మీరు జీవితంలో వేధింపులకు గురయ్యుంటే, మీరు అవాంఛనీయ పరిస్థితులని ఎదుర్కొని ఉంటే, ఇంకెవరినీ ఇలాంటి పరిస్థితులకు గురిచేయనంత వివేకాన్ని మీరు కలిగి ఉండాలి. అలా ఉండటం చాలా తెలివైన పని. కాదంటారా? కానీ మనుషులకు కప్పిపుచ్చుకోవడానికి ఏదో ఒకటి కావాలి. వారి జీవితంలో ఇలాంటి సంఘటనలేవీ జరగకపోయినా, వారు గందరగోళంలోనే ఉంటారు. బహుశా వాళ్ళు కోపంతో ఉండకపోవచ్చు, కానీ వాళ్ళు నైరాశ్యంతో ఉంటారు. మీరు దౌర్భాగ్యాలుగా ఎంచినవన్నీ మీ జీవితంలోని ఘటనలు మాత్రమే. జీవితంలో మీరనుకున్న విధంగా జరగకపోతే, దాన్ని మీరు దౌర్భాగ్యంగా పరిగణిస్తారు. మనమనుకున్న ప్రకారం కాకుండా మరే విధంగా కూడా జీవితం జరగాలని మనం కోరుకోము. ప్రతి మనిషి ఆకాంక్ష అదే. కానీ చాలా విషయాలు మనమనుకున్న విధంగా జరగవు. జరిగినవి ఎంత అసంతృప్తికరంగా ఉన్నా కూడా, మన మెదడు చురుకుగా ఉంటే, వీటిని అధిగమించే మేధస్సు మనకు ఉంది. మనకేదైనా బాధాకరమైనది జరిగితే, మనకు కలగాల్సిన మొదటి ఆలోచన ఏమిటి? “నాకు గానీ మరెవరికి గానీ మళ్ళీ ఇలా జరగకూడదు” అని. ఇది చాలా మానవీయమైన ఆలోచన. కానీ ఇప్పుడు మీకలా జరిగింది కాబట్టి, మీరు దాన్ని ప్రతీ ఒక్కరికీ చేసి ఇలా అంటారు - “ నేనిలా ఎందుకు చేస్తున్నానంటే నాకు వాళ్ళు అలా చేసారు” అని అంటారు. దీనికి కచ్చితంగా చికిత్స (థెరపీ) అవసరం. ఇదేదో ఒక వ్యక్తికి సంబంధించిన స్థితి కాదు. మొత్తం సమాజమే ఈ స్థితిలో ఉంది. వాళ్ళు ఇదంతా సరైందే అనుకుంటారు. కానీ ఇది సరైంది కాదు. దీనికి సామాజిక సైకో-థెరపీ (మానసిక చికిత్స) అవసరం. ముఖ్యంగా మీరు అసభ్య ప్రవర్తనకు గురయ్యుంటే, ఆ ప్రవర్తనకు గురైన బాధ మీకు తెలుసు, కాబట్టి మీరు ఇక అది ఎవరికీ జరగకుండా చూడాలి. కానీ అలాంటి భావన ఇంకా రాలేదు. నేనొకరి బాధాకరమైన అనుభవాలను తక్కువ చేసి చూపాలని ప్రయత్నించడం లేదు. దాని వెనుక బాధ ఉందని నాకు తెలుసు, కానీ మనం ఈ బాధనే పెంచుకుంటూ పోవాలా లేదా ఈ బాధని వివేకంగా మార్చుకొని, మన జీవిత అనుభవం నుంచి వివేకాన్ని పెంచుకోవాలా? ప్రతీ మనిషికీ ఎంచుకునే స్వేఛ ఉంది. ఈ స్వేఛే సమాజానికి కూడా ఉంది. ఈ ఎంపికని మనం కచ్చితంగా ఉపయోగించుకోవాలి. ప్రేమాశీస్సులతో, సద్గురు ప్రతి మనిషిలోనూ భావోద్వేగాలుంటాయి. ఆ మాటకొస్తే భావోద్వేగమే లేని జీవిని మనం అసలు మనిషిగానే గుర్తించలేం. మీ భావోద్వేగాలు మీ ఆధ్యాత్మిక ఉన్నతికి ఆటంకమని అనేవారు మీ మనస్సు కూడా ఆటంకమే అంటారు. అటు తరువాత మీ శరీరం కూడా దానికి ఆటంకమంటారు. అవును, ఒక విధంగా చూస్తే అది కూడా నిజమే. మీ శారీరం, మనసు, భావోద్వేగ శక్తులు మీ జీవితంలో ఆటంకాలుగా, మీ ఎదుగుదలను నిరోధించేవిగా ఉండొచ్చు లేదా అవే మీ ఎదుగుదలకు సోపానాలు కూడా కావచ్చు. అదంతా మీరు వాటిని మీ జీవితంలో ఎలా మలుచుకున్నారు అన్న విషయం మీద ఆధార పడి ఉంటుంది. కాబట్టి ఈ శరీరాన్ని, భావోద్వేగాలనూ, మనసునీ మీ జీవితానికి అవరోధాలుగా చేసుకుంటున్నారా లేదా మీ అభ్యున్నతికి వాటినే నిచ్చెన మెట్లుగా మలుచుకుంటున్నారా అనేదే ప్రశ్న. ఈ మూడు మీ జీవితంలో అవరోధాలనుకుంటే ఎలా? ఈ ప్రపంచంలో బ్రతకడానికి ఈ మూడే కదా ఆధారం. ఇవి తప్ప జీవితం కొనసాగించడానికి మరే ఇతర సాధనం లేదు కదా. మీ భావోద్వేగాలు మీ ఆలోచనలకు విరుద్ధమైనవి కావు. మీ ఆలోచనా సరళిని బట్టే మీ అనుభూతి కూడా వుంటుంది. కాదంటారా? ఆలోచన రసరహితమైనది ఐతే, మరి అనుభూతి రసవంతమైనది. కాబట్టి భావోద్వేగాలు ఆలోచనకి రసభరిత పార్స్వాలనవచ్చు. మీ ఆలోచనకు విరుద్ధంగా మీ భావోద్వేగాలు వుండవు. గమనించి చూడండి. “ఈయన భరించలేని వ్యక్తి” అని తలచాక అతడి పట్ల మీలో కోమల భావోద్వేగాలు కలిగే అవకాశముంటుందా? కలిగే అవకాశమే లేదు. మీరే విధంగా ఆలోచిస్తారో అలానే మీ భావోద్వేగాలు కూడా సాగుతాయి. అందుకే భావోద్వేగాలని ఆటంకమనుకుంటే మనం మన ఆలోచనల్ని కూడా స్తంభింప చేయవలసి వుంటుంది. కొన్ని లక్షల సంవత్సరాల పరిణామక్రమం తర్వాత మన బుద్ధి ఈ స్థాయికి చేరింది. మరి ఇప్పుడు ఈ బుద్ధిని సమస్యగా భావించగలమా? బుద్ధి సమస్య కాదు. బుద్ధిని సరిగా వినియోగించలేక పోవడమే అసలు సమస్య. మీకు చాలా వేగంగా నడిచే ఓ వాహనం ఇచ్చామనుకోండి. కానీ దాన్నెలా నడపాలో మీకు తెలీదు అనుకోండి. అప్పుడు మీరు దాన్ని నడపడం మీకు, మీ చుట్టూ వున్న వాళ్ళకి కూడా సమస్యే. ఎందుకంటే మీరు వాహనం నడిపే పద్ధతి నేర్చుకోలేదు కాబట్టి. అంతే తప్ప, లోపం ఆ యంత్రంలో లేదు. మానవ శరీరం ఓ అద్భుతమైన సాధనం. మానవ మేధ నిజంగా అత్యాశ్చర్యకరమైనది. ఈ సాధనంలో ఏ లోపం లేదు. కానీ ఈ అద్భుతమైన, ఆశ్చర్యకరమైన సాధనమే మీకు సమస్యగా మారింది. ఎందుకంటే మీరు దాన్ని తెలుసుకోవడానికి గానీ, నియంత్రించడానికి గానీ ఎలాంటి ప్రయత్నం చేయలేదు. కనకనే మనస్సుని నియంత్రించలేని మూర్ఖులంతా దాన్నో సమస్యగా భావిస్తున్నారు. నిజమే. వారి మనస్సు వారికొక సమస్యే. నేనూ అంగీకరిస్తాను. అటువంటి వారి ఆలోచనా సరళి అందరికీ సమస్యే. అంతేగానీ మనస్సు దానికై అది ఒక సమస్య అని అర్ధం కాదు. ప్రేమాశీస్సులతో,సద్గురు యోగ సంస్కృతిలో, ఏ ఆధ్యాత్మిక సాధకుడి జీవితంలోనైనా బుద్ధ పౌర్ణమి చాలా ప్రధానమైన రోజుగా పరిగణింపబడుతుంది. గౌతమ బుద్ధుడికి జ్ఞానోదయమైన రోజుగా బుద్ధ పౌర్ణమి గుర్తింపబడింది. ఉత్తరాయణంలో వచ్చే ఈ మూడవ పౌర్ణమికి గౌతమ బుద్ధుడి జ్ఞాపకార్ధం మనం ఆయన పేరు పెట్టుకున్నాం. సుమారు ఎనిమిది సంవత్సరాల కఠోర సాధన చేసిన గౌతముడు శారీరకంగా చాలా నీరసించి పోయారు. నాలుగు సంవత్సరాలపాటు ఆయన ‘సమాన’ అనే సాధనలో ఉన్నారు. ‘సమాన’ సాధన అంటే ఆహారాన్ని అపేక్షించకుండా నడుస్తూనే ఉండాలి – కేవలం ఉపవాసం, నడవటం. ఈ సాధన ఆయన శరీరాన్ని దాదాపు చావుకి దగ్గరయేంతగా శుష్కింపచేసింది. ఆయన అలానడుస్తూ, ‘నిరంజన’ అనే నది వద్దకు వెళ్ళారు. ఈ రోజు భారతదేశంలోని చాలా నదుల్లా, అది ఎండిపోయి, కనిపించకుండా పోయింది. అప్పట్లో ఈ నది మోకాలి లోతు నీరుతో, ఒక పెద్దపాయలా, వేగంగా ప్రవాహిస్తోంది. ఆ నదిని దాటడానికి ఆయన ప్రయత్నించారు. కానీ ఆయన శరీరం ఎంత నీరసించి పోయిందంటే నది మధ్యలోకి వెళ్ళాక ఆయన మరొక్క అడుగు కూడా వేయ లేకపోయారు. అంత తేలికగా వదలే మనిషి కాదు కాబట్టి, ఆయన అక్కడున్న ఒక పెద్ద ఎండుకొమ్మని పట్టుకుని అలా నిలబడ్డారు. ఆయన అలా గంటల తరబడి నిలబడ్డారని చెబుతారు. అసలు ఆయన గంటల కొద్దీ నిలబడ్డారో లేదా నీరసించిన స్థితిలో కొన్ని క్షణాలే ఆయనకు గంటలుగా అనిపించాయో మనకి తెలియదు. కాని ఆ క్షణంలో ఆయన “తాను దేని కోసమైతే పరితపిస్తున్నారో అది తనలోనే ఉంది!’ అనే విషయం గ్రహించారు. “ఈ శ్రమంతా ఎందుకు? కావలసినది సంపూర్ణమైన అంగీకారం, అంతే. నేను శోధిస్తున్నది ఇక్కడే (నా లోపలే) ఉంది. నేను ప్రపంచమంతా ఎందుకు వెతుకుతున్నాను?’’ అనుకున్నారు. ఇలా అనిపించాక ఆయనకు మరో అడుగు వేయటానికి ఇంకాస్త శక్తి వచ్చింది. ఆ నదిని దాటి, ఇప్పడు ప్రఖ్యాతి గాంచిన బోధివృక్షం క్రింద కూర్చున్నారు. అక్కడ కూర్చుని ఎంతో ధ్రుడ నిశ్చయంతో “నాకు పరమోన్నత స్థితి ప్రాప్తమయ్యే వరకూ నేను ఇక్కడి నుండి కదలను! నేను ఆత్మ సాక్షత్కారమైన జ్ఞానిగా లేచి నిలబడాలి లేదా ఇలానే చనిపోవాలి!’’ అని నిశ్చయించుకున్నారు. ఆ మరుక్షణమే ఆయన ఆ స్థితికి చేరగలిగారు. జ్ఞానోదయం పొందాలంటే మనం జీవితంలో కోరుకునేది అదొక్కటే కావాలి. అప్పుడు అది క్షణంలో జరిగిపోతుంది. మన సాధన, ప్రయత్నం అంతా మనకి అటువంటి ప్రాధాన్యత ఎర్పడడం కొరకే. మనుషులందరికీ ఎన్నో ప్రాధాన్యతలుంటాయి. అందువల్ల వారి మనస్సు, భావోద్వేగాలు, శక్తి అంతటా విస్తరించి ఉంటాయి. వాటన్నటినీ ఒక చోటకి తెచ్చి సాధన చేయటానికి ఎంతో సమయంపడుతుంది. ప్రజలు చాలా వాటిలో మమేకమైపోతున్నారు. అందుకే ఎంతో సమయంపడుతోంది. కాబట్టి, మొదట మీరు చేయవలసింది ఏమిటంటే మిమ్మల్ని మీరు ఒక్క చోటుకి సమీకరించుకోవడం. అంటే మిమ్మల్ని మీరు ఒకే ఒక్క దిశ వైపు మాత్రమే మళ్ళించుకోవడం. ఒక మనిషి తనను తాను సంపూర్ణంగా ఒక్క చోటుకి సమీకరించుకున్నప్పుడు మాత్రమే, అతనికి మేము ఏదైనా చేయడం సాధ్యమవుతుంది. బుద్ధుడికి ఆ ఒక్క క్షణంలో అది జరిగింది. పున్నమి చంద్రుడు ఉదయిస్తుండగా ఆయన పూర్తి జ్ఞానిగా అవతరించారు. ఆయన కొన్ని గంటలు అక్కడే కూర్చుని లేచారు. “సమాన” గా ఆయన సాధనలోని తీవ్రతను చూసి ఎన్నో సంవత్సరాల పాటు ఆయనతో ఉన్న ఐదుగురు తోటి సాధకులు ఆయనను మార్గదర్శకునిగా తీసుకున్నారు. కాని ఆయన లేచి నిలబడి మొదట “మనందరం భోజనం చేద్దాం!” అన్నారు. దీంతో వాళ్ళు నిర్ఘాంతపోయారు. వారంతా ఆయన సాధన దిగజారి పొయిందనుకున్నారు, వారు పూర్తిగా నిరుత్సాహ పడిపోయారు. గౌతముడు వారితో, “మీకు అసలు విషయం తెలియడం లేదు. ఇది ఉపవాసం గురించి కాదు, ఇది ఙ్ఞానోదయం గురించి! నాకు పూర్ణ ఙ్ఞానోదయం అయింది. నన్ను గమనించండి. నా లోని ఈ మార్పును చూడండి. నాతో కేవలం అలా ఉండిపోండి, అంతే!” అన్నారు. కాని వారు గౌతముడిని వదిలి వెళ్ళిపొయారు. వారిపై ఉన్న కారుణ్యం వల్ల, కొన్ని సంవత్సరాల తరువాత బుద్దుడు వారిని వెతుక్కుంటూ వెళ్ళి వారిని జ్ఞానోదయం వైపు నడిపించారు. ఙ్ఞానులు చాలా మంది ఉండవచ్చు. కాని, ఈ అద్భుతమైన మనిషి ప్రపంచపు రూపు రేఖలను ఎన్నో విధాలుగా మర్చి, ఇంకా ఈ నాటికి కూడా ప్రభావితం చేస్తూనే ఉన్నారు. 2500 సంవత్సరాలు అనేది తక్కువ సమయం కాదు కదా! ప్రేమాశీస్సులతో, సద్గురు ఇప్పుడు మీ ఈ శరీరంలో మీ తల్లి గర్భంనుంచి సంక్రమించింది దాదాపు లేనట్లే, అది చాలావరకు పోయింది. మీరు మోస్తున్నమీ శరీరపు బరువంతా భూమాత నుండి గ్రహించినదే. ఇలా అని నేను మీకు జన్మనిచ్చిన తల్లిని కించపరచట్లేదు. మీరు ఆధ్యాత్మికా-న్వేషకులు అయితే, ప్రతిదానిని సరైన దృష్టికోణంతో అర్థం చేసుకోవడం అత్యంత అవసరం. మీరు కనుక ఏ విషయాన్నైనా మీ మనస్సు లేదా మీ భావోద్వేగాలతో ఎక్కువ చేసి చూస్తే, మిమ్మల్ని మీరు తప్పుదోవ పట్టించుకుంటారు. తద్వారా చాలా విలువైన మీ సమయాన్ని, జీవితాన్ని వ్యర్ధం చేసుకుంటారు. మీరు ఎవరినైనా ప్రేమిస్తుంటే దానిని పదింతలు ఎక్కువ చేసి చూపిస్తారు. ఎవరినైనా ద్వేషించినా అంతే చేస్తారు. అలాగే ఇష్టపడినా ఎక్కువ చేసి చూపిస్తారు. ఇష్టంలేకపోయినా అలాగే చేస్తారు. ఎక్కువ చేసి చూపడమంటే, అప్రయత్నంగానో లేక ప్రయత్నపూర్వకంగానో మీరు వాస్తవం నుంచి ప్రక్కకు వెళుతున్నారు. వాస్తవం నుంచి ప్రక్కకు వెళ్ళడమంటే మీకు మీరే వ్యతిరేకంగా పనిచేస్తున్నట్టు. తనకు తానే వ్యతిరేకంగా పనిచేసుకుంటున్న వ్యక్తికి వేరే శత్రువులు అవసరం లేదు. దీనినే తనకు తానే సహాయం చేసుకోవడం అంటాం. మీ జీవితంలోని అందం ఇదే. అంటే మీరు సంపూర్ణ స్వయం సమృద్ధులు. అందువల్ల మనం ఇద్దరి పట్ల, అంటే మన తల్లి, భూమాతల పట్ల కృతజ్ఞత కలిగి ఉంటాము. ఇద్దరినీ అభినందిస్తాము. మనం ఇక్కడ ఉన్నాం అంటే అది ఆ ఇద్దరి చలువ వల్లే. మీరు ఈ రోజు మీ జీవితం ఇలా ఉండడానికి సహాయపడ్డ ప్రతిదానినీ, ప్రతివారినీ ప్రతిరోజు అభినందించాలి. మీ శ్రేయస్సుకి కావాల్సిన సర్వం సృష్టికర్త చూసుకుంటున్నాడు. ప్రతిక్షణం మీరు వేసే ప్రతి అడుగుకి భూమి బ్రద్దలై, మీ కాళ్ల కింది నుండి తొలిగిపోవటం లేదు. మీరు తీసుకునే ప్రతి శ్వాసకి, గాలి వాతవరణం నుంచి తప్పించుకుని మీకు శ్వాసకు అందకుండా పోవడం లేదు. ఇలా లక్షలాది మాతృత్వ, పితృత్వ శక్తులు నిరంతరం మీ జీవితంలో పనిచేస్తూనే ఉన్నాయి. మీరు వీటిని కావాలని అడగ లేదు. అలాగే వాటి కొరకు ఏమూల్యం చెల్లించడం లేదు. కాని సహజంగానే అవన్నీ మీ కోసం అలా ఏర్పరచబడ్డాయి. మరి అటువంటప్పుడు ఈ ప్రకృతికి, మీ చుట్టూ ఉన్న వారు మీకు అందిస్తున్న ప్రతి దానికి మీరు తలవంచి కృతజ్ఞతలు తెలుపవలసిన అవసరం లేదా? మీరు కృతజ్ఞతతో ఉండాలి. ఎందుకంటే అడగకుండానే సహకారం అందిస్తున్న ఈ శక్తుల సహాయం లేకుండా మీరు మీ జీవితాన్ని కొనసాగించలేరు.అటువంటి వీటిని మీరు అభినందించకపోతున్నారంటే, మీరు వాటి పట్ల అసలు స్పృహతో లేరంటే, దానికి కారణం మీ బుర్రలో జరుగుతున్న ఏవో వ్యర్ధమైన వాటితో మీరు బిజీగా ఉండటమే. ఇదంతా గమనించ లేకపోవడానికి అదొక్కటే కారణం. మీ గురించి మీరు చాలా ఎక్కువగా భావించడం వల్లే మీ బుర్రలో జరిగేది మీకు ముఖ్యం అనిపిస్తుంది. నిశితంగా గమనించినట్లయితే ఈ సృష్టిలో ఏ ఒక్కటికూడా మీకు అవసరం లేకుండా సృ ష్టించబడలేదు. ఆందుకే మిమ్మల్ని నేను ప్రతిదానిలోను ఒక తల్లిని చూడమంటున్నాను. ఈ రోజు వృక్షమాతృ దినోత్సవం, రేపు పర్వతమాతృ దినోత్సవం, ఆ పై మీకు జన్మనిచ్చిన తల్లికి సంబంధించిన మాతృ దినోత్సవం. ఇలా ప్రత్యేకమైన రోజులను పెట్టింది ఎందుకంటే అవి లేకపోతే ప్రజలు తమ మాతృమూర్తులను అసలే గుర్తుతెచ్చుకోరు. సంస్కృతి అలా తయారైపోయింది. కాని కొంచెం స్పృహతో, మీకు మీరే ఈ విషయాలను గుర్తు చేసుకొని, “ఓఁ, ఈ చెట్లు నాకు ప్రాణవాయువును ఇస్తున్నాయి. ఇవి ప్రతిక్షణం నాకు సహాయపడుతున్నాయి“ అని తలచుకుంటే, ఇలా దీనిని మీరు ప్రతివిషయంలో, మీరు వేసే ప్రతి అడుగులో గుర్తించగలిగితే, మీరు చైతన్యమూర్తలవుతారు. సద్గురు పిల్లల పెంపకం ప్రతీ తల్లిదండ్రుల జీవితంలో అత్యంత ముఖ్యమైన విషయం. పిల్లలు పుట్టిన తరువాత తల్లిదండ్రుల జీవితం అంతా పిల్లల చుట్టే తిరుగుతూ ఉంటుందంటే అతిశయోక్తి కాదేమో. ఒక సందర్భంలో పిల్లల పెంపకం గురించి సద్గురు ఐదు సూత్రాలను తెలియజేసారు. సద్గురు అందించిన ఈ అమూల్యమైన సూత్రాలు తల్లిదండ్రులకూ, పిల్లలకూ మధ్య అనుబంధాన్ని పెంపొందించి, తల్లిదండ్రులు తమ పిల్లల జీవితంలో వారి పాత్రను సరిగ్గా పోషించేందుకు దోహదపడుతాయి. ఇప్పుడు ఈ సూత్రాలను ఒకదాని తరువాత ఒకటి పరిశీలిద్దాము. సద్గురు: తల్లిదండ్రుల పాత్ర చాలా విచిత్రమైనది. అంతకుముందు ఎవరు ఎంత బాగా నిర్వహించారో తెలియదు కాని మనం మాత్రము ఈ బాధ్యతను ఇంకా సమర్ద వంతముగా నిర్వహించాలని ప్రయత్నిస్తూనే ఉంటాం. మీకు పన్నెండుమంది సంతానం ఉన్నారనుకుందాము. మీరు పదకొండుమందిని సరిగా పెంచియుండచ్చు. కాని, పన్నెండోవాడు మీకు తప్పకతిప్పలు తెచ్చి పెట్టగలడు. సూత్రం -1 : అనుకూల వాతావరణాన్నికల్పించండిపిల్లలు సరిగ్గా ఎదగడానికి అనువైన వాతావరణాన్ని సమకూర్చడం పెంపకంలోని ప్రధాన అంశం. మీ అంతరంగంలోనూ, మీ ఇంట్లోనూ ఆనందం, ప్రేమ, భద్రత, క్రమశిక్షణలతో కూడిన వాతావరణాన్ని కల్పించుకోవాలి. దానికి తగ్గట్టుగా మిమ్మల్ని మీరు మార్చుకోవాలి. మీరు చేయవలసినదల్లా పిల్లల ఎదుగుదలకు కావలిసిన ప్రేమ, సహాయం అందజేయడమే. అతని తెలివితేటలు సహజంగా వికసించడానికి ప్రేమపూర్వకమైన పరిస్థితిని కల్పించడమే. మీ బిడ్డ జీవితము చాలా స్వచ్చమైనది . అతడు ఇంకా జీవితపు ఆరంభంలోనే ఉన్నాడు. మీరు చేయవలసిందల్లా అతనితో పాటుగా మీరూ జీవితాన్ని చూడడమే. అతడు స్వఛ్చంగా, అద్బుతంగా జీవితాన్ని ఎలా అనుభవిస్తున్నాడో, అలాగే మీరు కూడా జీవితాన్ని అనుభవించండి. మీరు మీ జీవితంలో ఏమి సాధించారో, ఏమి చేసారో, మీ బిడ్డ అదే చేయాలని ఆశించకండి. మీరు కనీసం ఆలోచించడానికి కూడా సాహసించని దాన్ని మీ బిడ్డ సాధించాలి.అప్పుడే మనతో పాటు లోకం కూడా పురోగతిని సాధిస్తుంది. మానవులుగా మన ప్రాధమిక బాద్యత ఏమిటంటే మన తరువాత తరం నాకంటే , మీకంటే కూడా కనీసం ఒక్క అడుగైనా ముందుండాలి. వారు పక్షపాతం, భయం, ద్వేషం, విచారం, సమస్యలు లేకుండా మనకంటే సంతోషంగా ఉండాలి. మనమందరం ఈ విలక్షణ లక్ష్యసాధనకై ప్రయత్నించాలి. మన తరువాత తరానికి మీరు అందజేయ గలిగే కానుక మీకంటే కాస్తైనా మెరుగైన వ్యక్తిత్వం కల వ్యక్తిని అందజేయడమే కావాలి కానీ, ఒక నీచమానవుని ఈ లోకములో వదిలిపెట్టడం కాకూడదు. ------------------------------------------------------------------------------------------ పిల్లల పెంపకం ప్రతీ తల్లిదండ్రుల జీవితంలో అత్యంత ముఖ్యమైన విషయం. పిల్లలు పుట్టిన తరువాత తల్లిదండ్రుల జీవితం అంతా పిల్లల చుట్టే తిరుగుతూ ఉంటుందంటే అతిశయోక్తి కాదేమో. ఒక సందర్భంలో పిల్లల పెంపకం గురించి సద్గురు ఐదు సూత్రాలను తెలియజేసారు. ఈ సూత్రాలలో రెండవ సూత్రాన్ని ఇప్పుడు తెలుసుకుందాం. సూత్రం – 2 : మీ పిల్లల అవసరాలను తెలుసుకోండి కొందరు తల్లిదండ్రులు తమ పిల్లల్ని అత్యంత శక్తిమంతులుగా తయారు చేయాలనే అభిమతం, ఆకాంక్షలతో పిల్లల్ని అనవసరంగా అనేక కష్టాలకు గురిచేస్తుంటారు. వారు, తాము జీవితంలో ఏమి సాధించాలనుకొని సాధించలేకపొయరో, అది తమ పిల్లలు సాధించాలని కోరుకుంటారు. ఈ లక్ష్యాన్ని సాధించటానికి చాలా మంది తల్లిదండ్రులు తమ పిల్లల పట్ల అత్యంత కఠినంగా కూడా ప్రవర్తిస్తారు. మరికొందరు తల్లిదండ్రులు తమ అతి గారాబంతో, చాలా ప్రేమ కురిపిస్తున్నామన్న భ్రమతో, అన్నీ తామై పెంచి, తమ పిల్లల్ని ఈ లోకంలో అప్రయోజకులుగానూ, శక్తి హీనులుగాను మిగుల్చుతారు. ఒకప్పుడు కాశ్మీరీ శైవం అనే పద్ధతికి చెందిన యోగి ఒకరుండేవారు. యోగాకి చెందిన ఏడు పద్దతులలో ఇది ఒకటి. ఇది చాలా శక్తివంతమైనది. ఈ పద్ధతి కాశ్మీరులోనే ఎక్కువగా వ్యాపించటంతో, ఆ పేరుతోనే ప్రసిద్దికెక్కింది. ఒకరోజు ఆ యోగి కొంచం పగిలిన పట్టుకాయ నుండి బయటపడటానికి అవస్థపడుతున్న సీతాకోక చిలుకను చూసాడు. పట్టుకాయ దృఢంగా ఉంది. సాధారణంగా దాని నుంచి బయటపడటానికి 48 గంటలు నిర్విరామ పయత్నం పడుతుంది. ఒకవేళ అది బయటకి రాలేకపోతే మరణించడం తధ్యం. యోగి ఇదంతా చూసి జాలితో తన గోటితో గూడును బలవంతంగా చీల్చి, సీతాకోక చిలుక బయటకు వచ్చే పరిస్థితిని కల్పించాడు. కాని జరిగిందేంటంటే సీతాకోక చిలుక బయటకి వచ్చినా ఎగరలేక పోయింది. కారణం- సీతాకోక చిలుక బయటకి రావడానికై చేసే ప్రయత్నమే దానికి తన రెక్కలను ఉపయోగించి ఎగరడానికి కావలసిన సామర్ధ్యాన్ని కల్పిస్తుంది. సీతాకోక చిలుక ఎగుర లేకపోతే ఇంకేం ప్రయోజనముంటుంది? అలా చాలమంది తల్లిదండ్రులు తమ పిల్లల పట్ల అత్యంత ప్రేమను చూపిస్తున్నామనుకుంటూ, పిల్లల్ని పైన పేర్కొన్న సీతాకోక చిలుకలా తయారు చేస్తారు. ఆ పిల్లలు ఇక తమ జీవితంలో ఎదుగనే ఎదగలేరు. పిల్లల పెంపకంలో ఒకే ప్రామాణికమైన సిద్దాంతం ఉండదు. ఇది ఒక విధమైన విచక్షణతో కూడుకున్న అంశం. ప్రతి పిల్లవాడు విలక్షణమైన వాడే. ఎవరి ప్రత్యేకత వారిదే. ఎవరికి ఎంత వరకు చేయవచ్చు ? ఏమి చెయ్యకూడదు? అనే అంశాలలో ప్రమాణాలేవి ఉండవు. ప్రతి పిల్లవాడికి ఒక్కో స్థాయిలో శ్రద్ధ, ప్రేమ, క్రమశిక్షణ అవసరమవుతాయి. నేను కొబ్బరితోటలో ఉన్నపుడు మీరెవరైనా వచ్చి ‘ చెట్టుకి ఎంత నీరు పొయ్యాలి ? ‘ అని అడిగితే నేను కనీసం ‘ 50 లీటర్ల నీరు అవసరం ‘ అని చెప్తాను. కాని మీరింటికి వెళ్లి అక్కడ గులాబీ మొక్కకి అంతే నీరు పోస్తే , అది నీరెక్కువై చచ్చూరుకుంటుంది. మీ ఇంటిలోని మొక్క ఎటువంటిదో, ఎంత నీరు అవసరమో మీరే గ్రహించ గలగాలి . ------------------------------------------------------------------------------------------ పిల్లల పెంపకం ప్రతీ తల్లిదండ్రుల జీవితంలో అత్యంత ముఖ్యమైన విషయం. పిల్లలు పుట్టిన తరువాత తల్లిదండ్రుల జీవితం అంతా పిల్లల చుట్టే తిరుగుతూ ఉంటుందంటే అతిశయోక్తి కాదేమో. ఒక సందర్భంలో పిల్లల పెంపకం గురించి సద్గురు ఐదు సూత్రాలను తెలియజేసారు. ఈ సూత్రాలలో మూడవ సూత్రాన్ని ఇప్పుడు తెలుసుకుందాం. సూత్రం – 3 : మీ పిల్లల నుండి మీరు నేర్చుకోండి చాలామంది తల్లిదండ్రులు పిల్లలు పుట్టగానే, వారు భోధించడం మొదలు పెట్టాలనుకుంటారు. నిజానికి, పిల్లలు మన ఇంట్లో ఉన్నప్పుడు, అది మనం వారికి భోధించాల్సిన సమయం కాదు, వారి నుండి మనం నేర్చుకోవాల్సిన సమయం. ఎందుకంటే మీరు మిమల్ని, మీ పిల్లల్ని పరిశీలించి చూస్తే, ఎవరు ఎక్కువ అనందంగా ఉంటారు ? మీ పిల్లలే కదా? అందుకని, అది వారి నుండి మనం నేర్చుకునే సమయమే కానిీ, మనం వారికి నెర్పే సమయం కాదు. మీరు మీ పిల్లలకి నేర్పగలిగేది ఏదైనా ఉందంటే అది ఎలా బ్రతకాలి అనేది మాత్రమే. అది కూడా కొంత వరకే. కాని జీవితం విషయానికి వచ్చేసరికి, మీ పిల్లవాడికే మీకంటే ఎక్కువ తెలుసు. పిల్లవాడు తనంతట తానే జీవితాన్నిఅనుభవంతో తెలుసుకుంటాడు. తనే జీవ చైతన్యమని అతడికి బాగా తెలుసు. మీరు మీ మనస్సు మీద బలవంతంగా ఆపాదించిన నిర్బంధాలన్నీ తొలగించి చూస్తే, మీ ప్రాణ శక్తికి కూడా ఎలా ఉండాలో తెలుస్తుంది. మీరు కూడా అంత హాయిగా ఉంటారు. కాని మీ మనసుకే ఆ నిర్బంధాలని వదిలి ఎలా ఉండాలో తెలీదు. పెద్దవారే లేనిపోనివి ఊహించుకొని కష్టాలని అనుభవిస్తారు. పిల్లలు అలా చేయరు. కాబట్టి మీరు వారికి శిక్షణ ఇవ్వనవసరం లేదు. మీరే వారికి శిష్యులై వారిలా స్వచ్చంగా, ఆనందంగా ఉండటం నేర్చుకోవాలి. ------------------------------------------------------------------------------------------ పిల్లల పెంపకం ప్రతీ తల్లిదండ్రుల జీవితంలో అత్యంత ముఖ్యమైన విషయం. పిల్లలు పుట్టిన తరువాత తల్లిదండ్రుల జీవితం అంతా పిల్లల చుట్టే తిరుగుతూ ఉంటుందంటే అతిశయోక్తి కాదేమో. ఒక సందర్భంలో పిల్లల పెంపకం గురించి సద్గురు ఐదు సూత్రాలను తెలియజేసారు. ఈ సూత్రాలలో నాల్గవ సూత్రాన్ని ఇప్పుడు తెలుసుకుందాం. సూత్రం – 4 : పిల్లలని స్వేచ్ఛగా, స్వతంత్రంగా పెరగనివ్వండి! నిజంగా తల్లిదండ్రులు పిల్లల బాగోగులు గురించి ఆలోచించినట్లయితే, వారు తమ పిల్లలు స్వతంత్రులుగా జీవించగలిగే పరిస్థితులను కల్పించాలి. తల్లిదండ్రుల ప్రేమ వారికి ఎన్నడూ ఒక బంధనం కాకూడదు, అది స్వేచ్ఛ వైపు నడిపించే ఒక ప్రక్రియ కావాలి. బిడ్డ పుట్టినప్పటినుంచి తనని తన చుట్టూ ఉన్న ప్రపంచాన్ని పూర్తిగా పరిశీలించనివ్వండి. ప్రకృతి ఒడిలో కాలాన్ని గడపనివ్వండి. తనతో తాను ఉండే సమయాన్ని సద్వినియోగ పరచుకోనివ్వండి. వారికి ప్రేమని , సంరక్షణని ఇవ్వండి. అంతే కాని మీ నీతులు, ఆలోచనలు, మతాలు, పద్ధతులు వారి మీద బలవంతంగా రుద్దకండి. వారిని స్వేచ్చగా పెరగనివ్వండి. పిల్లల తెలివితేటలు సహజంగా వికసించనివ్వండి. తన కుటుంబం , భోగభాగ్యాలు , ఇలాంటి వాటిని బట్టి కాకుండా, ఒక వ్యక్తిగా తన దృక్పధాన్ని తనదైన రీతిలో అలవరచుకోనివ్వండి. అతడు పరిపూర్ణమయిన మానవునిగా, ప్రపంచము యొక్క బాగోగులు పట్టించుకునే వ్యక్తిగా ఎదగడానికి ఏది అవసరమో అది తెలుసుకోవడానికి సహాయం చేయండి. ఎప్పుడు కూడా పిల్లవాడు తన గురించి తానే ఆలోచించుకోగలిగేట్లు, తన తెలివితేటలు తనే స్వయంగా పెంచుకునేటట్లు, తనకు ఏది మంచిదో తానే తెలుసుకునేటట్లు చేయగలగటమే తల్లిదండ్రులుగా వారికి మీరివ్వగలిగిన గొప్ప భద్రతా భావం. అప్పుడే అతడు పరిపూర్ణ మనిషిగా ఎదిగి శోభిల్లుతాడు. ------------------------------------------------------------------------------------------ పిల్లల పెంపకం ప్రతీ తల్లిదండ్రుల జీవితంలో అత్యంత ముఖ్యమైన విషయం. పిల్లలు పుట్టిన తరువాత తల్లిదండ్రుల జీవితం అంతా పిల్లల చుట్టే తిరుగుతూ ఉంటుందంటే అతిశయోక్తి కాదేమో. ఒక సందర్భంలో పిల్లల పెంపకం గురించి సద్గురు ఐదు సూత్రాలను తెలియజేసారు. ఈ సూత్రాలలో ఐదవ సూత్రాన్ని ఇప్పుడు తెలుసుకుందాం. సూత్రం – 5 : ముందు మీరు సంతోషంగా , ప్రశాంతంగా జీవించండి! మీరు మీ పిల్లల్ని బాగా పెంచాలనుకుంటే, ముందు మీరు ఆనందంగా ఉండాలి. కానీ మీకే ఏ విధంగా ఆనందంగా ఉండాలో తెలియదు. ప్రతి రోజు మీరు మీ ఇంట్లో ఆదుర్దా, ఆగ్రహం, భయం, ద్వేషం మొదలైన వాటిని మీ బిడ్డ ముందు ప్రదర్శిస్తున్నట్లయితే, అతడు మీ నుంచి ఏమి నేర్చుకుంటాడు ? ఆ లక్షణాలే కదా! అవునా, కాదా? కాబట్టి మీరు మీ పిల్లల్ని సరిగా పెంచాలంటే, ముందు మీరు ఆనందంగా ఉండాలి. మీకు నిజంగా మీ పిల్లల్ని బాగా పెంచే ఉద్దేశం ఉన్నట్లైయితే, ముందు మీరు ప్రేమమూర్తులు కండి, శాంతితో జీవించండి. మిమ్మల్ని మీరే మార్చుకోలేకపొతే మీ పిల్లల్ని ఎలా మార్చగలరు? మీరు పిల్లలిని సరిగ్గా పెంచాలంటే, ఆదర్శ తల్లిదండ్రులు కావాలంటే ఒక చిన్న ప్రయోగం చేసుకోవాలి. అదేమిటంటే మనల్ని మనం మార్చుకోగలమా, లేదా అని ఆలోచించుకోవాలి. ప్రశాంతంగా కూర్చుని, మన చుట్టు ప్రక్కలనున్న ప్రపంచంతో సంబంధం లేకుండా , మనలో, మన జీవితంలో ఏది సరిగ్గా లేదో, ఏది మంచిదో, ఏది మంచిది కాదో ఆలోచించుకోవాలి. ఒక మూడు నెలలలో మీ స్వభావం, మాట ధోరణి, పని చేసే విధానం, అలవాట్లు, వీటన్నింటిని సరైన పధ్ధతిలో మార్చుకోగలితే, అప్పుడు మీరు మీ పిల్లలని కూడా మంచి అవగాహనతో పెంచగలగుతారు. --- సద్గురు The Dynamic of Karma
================= “ Within physical reality, the dynamic of karma is reflected by the third law of motion : ‘For every action there is an equal and opposite reaction’ “ “ You receive from the world what you give to the world “ =========================================== “ responsibility “ Most of us are accustomed to the idea that we are responsible for some of our actions, but not all of them. We consider ourselves responsible, for example, for the good deed that brings our neighbor and us together, or for responding to it positively, but we do not consider ourselves responsible for the argument between us and our neighbor, or for responding to it negatively. For many of us, being held responsible is equal to getting caught. “ intention “ Every action, thought, and feeling is motivated by an intention, and that intention is a cause that exists as one with an effect. If we participate in the cause, it is not possible for us not to participate in the effect. In this most profound way, we are held responsible for our every action, thought and feeling .. which is to say .. for our every intention. We, ourselves, shall partake of the fruit of our every INTENTION. It is, therefore, wise for us to become aware of the MANY INTENTIONS that inform our experience, to sort out which intentions produce which effects, and to choose our intentions according to the effects that we desire to produce. We also learn about intentions and their effects through our experiences in physical reality, but learning that intentions produce specific effects, and what those effects are, proceeds slowly when our learning must be done solely through the density of physical matter. The relationship of CAUSE and EFFECT within the domain of physical objects and phenomena reflects a dynamic that is not limited to physical reality. “ dynamic of karma “ Everything in the physical world .. including each of us .. is a small part of dynamics that are more extensive than a FIVESENSORY human can perceive. Within physical reality, the Dynamic of Karma is reflected by the third law of motion: “For every action there is an equal and opposite reaction ”. In other words, the great Law of Karma that governs the balancing of energy within our evolutionary system is reflected within the domain of physical objects and phenomena by the last of three principles, three laws of motion, that govern the balancing of energy within physical reality. The Law of Karma is an impersonal energy dynamic. When its effects are personalized, that is, experienced from the point of view of the personality, they are experienced as a reversal in the direction .. a coming back to the intender .. of the energy of his or her intention. This is how the personality experiences the impersonal dynamic that is described by the third law as an ”equal and opposite reaction “. The person who intends hatred for others experiences the intention of hatred from others. The person who intends love for others experiences the intention of love from others, and so forth. The GOLDEN RULE is abehavioral guide that is based upon the Dynamic of Karma. A personalized statement of karma would be.. “ You receive from the world what you give to the world. “ “ soul must balance its energy “ Karma is not a moral dynamic. Morality is a human creation. The Universe does not judge. The Law of Karma governs the balancing of energy within our system of morality and within those of our neighbors. It serves humanity as an impersonal and Universal teacher of responsibility. Every cause that has not yet produced its effect is an event that has not yet come to completion. It is an imbalance of energy that is in the process of becoming balanced. That balancing of energy does not always occur within the span of a single life-time. “ reincarnation and karmic debts “ The karma of your SOUL is created and balanced by the activities of its many personalities, including ‘You‘. Often, a personality experiences effects that were created by other of its SOUL’s personalities, and, conversely, creates energy imbalances that are not able to right themselves within its own life-time. Therefore, without knowledge of its SOUL, reincarnation and karma, it is not always possible for a personality to understand the significance or the meaning of the events of its life, or to understand the effects of its responses to them. For example, a personality that takes advantage of other creates an imbalance of energy that must be righted by the experience of being taken advantage of by others. If that cannot be accomplished within the life-time of this personality, another of its SOUL’s personalities will experience being taken advantage of by other people. If that personality does not understand that the experience of being taken advantage of by others is the effect of a previous cause, and that this experience is bringing to completion an impersonal process, it will react from a personal point of view rather than from the point of view of its soul. It may become angry for example, or vengeful or depressed. It may lash out, or grow cynical or withdraw into sorrow. Each of these responses creates karma, another imbalance of energy which, in turn, must be balanced. In this way, one karmic debt has been pain, so to speak, but another, or others, has been created. If child dies early in its life, we do not know what agreement was made between that child’s soul and the souls of its parents, or what healing was served by that experience. Although we are sympathetic to the anguish of the parents, we cannot judge this event. If we, or the parents of this child, do not understand the impersonal nature of the dynamic that is in motion, we may react with anger towards the Universe, or towards each other, or with guilt if we feel that our actions were inadequate. All of these reactions create karma, and more lessons for the soul to learn .. more karmic debts for SOUL to pay .. appear. “ we must cease from judging “ ln order to become whole, the soul must balance its energy. It must experience the effects that it has cause. The energy imbalances in the soul are the incomplete parts of the soul that form the personality. If we are to engage the view point of the soul, we must cease from judging, even those events that appear to be unfathomable, such as the cruelty of an inquisition or a holocaust, the death of an infant, the prolonged agony of a death by cancer, or a life confined to a bed. We do not know what is being healed in these sufferings, or the details of the energetic circumstance that is coming into balance. “ non-judgmental acceptance “ If we do not judge, how can there be justice ? GANDHI was beaten several times during his life. Although on two occasions he nearly died, he refused to prosecute his attackers because he saw that they were doing “what they thought was right “. “ non-judgmental iustice “ This position of non-judgmental acceptance was central in GANDHI’s life. The CHRIST did not judge even those who spit in His face, and who subjected him without mercy to his pain and humiliation. He asked forgiveness, not vengeance, for those who tortured him. They knew non-judgmental justice. “ no negative emotions “ What is non-judgmental justice ? Non-judgmental justice is a perception that allows you to see everything in life, but does not engage your negative emotions. Non-fudgmental justice is the freedom of seeing what you see and experiencing what you experience without responding negatively. It allows you to experience directly the unobstructed flow of the intelligence, radiance and love of the Universe of which our physical reality is a part. Non-iudgmental justice flows naturally from understanding the soul and how it evolves. This, then, is the framework of our evolutionary process : the continual incarnation and reincarnation of the energy of the soul into physical reality for the purposes of healing and balancing its energy in accordance with the Law of Karma. |
Author..Thoughts to Contemplate - Reflect - Discover - Explore - Inspire & Enrich Yourself.. Archives
August 2016
Categories |